'Our True Nature' op haar best. Je ziet, voelt en hoort aan álles dat het bestaan net de grote kosmische grap in haar oor heeft gefluisterd. En ze vertelt de grap door aan ons. Maar haar hele wezen lacht nog steeds om de clou...

#

Now I am Love, talking to, appearing to talk to Love, you know. But it feels good, but Love already knows. My message: you already know exactly that you are complete, that you are pure Love. It seems crazy to say to you that you have always been enough, you know. How do you say, how do you tell pure, unconditional Love, that that is beyond words? No, you have always been enough.

You do not need to go on some path so that then you will be worthy of enlightenment, or something like that. That is all the mind. The ego needs "to be worthy", needs "to be good enough", or "bad enough", as long as it is separate from what is.

But how can it be separate from what is? You know, that is non-duality. There is not two. It never goes away. You cannot escape the peace that you are. It is here. It is always here. It has always been here.

#

Nu ben ik Liefde, pratend tegen, schijnbaar pratend tegen Liefde, weet je. Maar het voelt goed, al weet Liefde het al.

Mijn boodschap: je weet al precies dat je compleet bent, dat je pure Liefde bent. Het lijkt misschien gek om tegen jou te zeggen dat je altijd al genoeg bent geweest, snap je? Hoe zeg je, hoe vertel je aan pure, onvoorwaardelijke Liefde dat het voorbij woorden gaat? Nee, je bent altijd al genoeg geweest.

Je hoeft geen pad te bewandelen om dan pas waardig te zijn voor verlichting, of iets dergelijks. Dat is allemaal mind. Het ego moet "waardig zijn", moet "goed genoeg" of "slecht genoeg" zijn, zolang het maar afgescheiden is van wat is.

Maar hoe kan het afgescheiden zijn van wat is? Dat is non-dualiteit. Er zijn er geen twee. Het verdwijnt nooit. Je kunt niet ontsnappen aan de vrede die je bent. Het is hier. Het is altijd hier. Het is altijd hier geweest.