One morning as the mist was lifting
O’re the mountain side,
Deep within the valley
Where the river carved her lines,
I hurried up the hillside
To catch the birth of day,
And waited on the rocks there
To meet my heart again.

When finally the dawn broke free
Heard a voice return,
Said “do not fear the changes
We’ve all been there before.”
And as my soul poured out
The salt in my tears fell,
And added to the lime stone
One story of this tale.

I went out to the holler
To give her back this song,
Sang for all my ancestors
Waiting on the drum,
They gave me every single nod
To turn my head in pain,
Gave me almost every sense
Of courage I have gained.

To now be handed all the reins
Of ages left behind,
Choose to work in honor
Of the ones who’ve yet to come
For when their tiny feet meet
The earths golden shore,
They will return the honor
And sing her song once more.

❂

Op een ochtend, toen de nevel optrok
boven de bergflank
diep in het dal
waar de rivier haar sporen sneed,
spoedde ik mij de heuvel op
om de geboorte van de dag te vangen
en wachtte daar op de rotsen
om mijn hart opnieuw te ontmoeten

Toen eindelijk de dageraad zich bevrijdde
hoorde ik een stem terugkeren,
die zei: “Vrees de veranderingen niet,
we zijn daar allen eerder geweest.”
En terwijl mijn ziel zich uitstortte
vielen het zout van van mijn tranen
En voegde zich bij het kalksteen—
één verhaal van dit oude lied

Ik ging naar het dal
om haar dit lied terug te schenken
Zong voor al mijn voorouders
die wachtten bij de trom
Zij gaven mij goedkeuring
om mijn hoofd te wenden in pijn
Schonken mij bijna elk gevoel
van moed dat ik heb verzameld

Om nu alle teugels in handen te krijgen
van eeuwen die voorbij zijn
Te kiezen om te werken in eerbied
voor hen die nog moeten komen
Want wanneer hun kleine voeten
de gouden oevers van de aarde raken
zullen zij de eer terugbrengen
en haar lied opnieuw zingen