Life is a maze of many colored days
so many ways to get through it
Some ways wind up
where other paths lead down
Some roads go round but they never get to it

And if you found a good way to go
maybe you can tell me what you know
And I can share a secret or two with you
And if you have a clear view
maybe I can walk for a while with you
And we can share the journey together for a day
or a few

We have all walked roads that were paved with gold
But eventually the weeds wound around the stones
And we lose our way as the marked path fades
And we’re left with only what we know
in our bones

And though this journey it is long
And sometimes we don’t know right turn from wrong
There is a song that guides us onward
And though unfamiliar terrain abides
What do you feel when you close your eyes —
In the wash of the wind, in the whistle of songbirds?

And we call out to you when the long road wears us down
when all we thought we knew no longer stands on solid ground
But if our prayers are true our souls just might become unbound

From deep within underneath the skin
a new way begins to slowly open
And when we peel away
all that is not real we may
truly start to heal the parts that are broken

And from this place of clarity
what do you feel what can you see?
What do you know, what can you remember?
There is a force that holds us, dear
it circles far and it spirals near
And into this we can surrender

And we call out to you when the long road wears us down
when all we thought we knew no longer stands on solid ground
But if our prayers are true our souls just might become unbound

And we call out to you when the long road wears us down
when all we thought we knew no longer stands on solid ground
But if our prayers are true our tangled threads become unwound

#

Het leven is een doolhof van kleurige dagen
Zoveel wegen om er doorheen te gaan
Sommige paden kronkelen omhoog
waar anderen omlaag voeren
Sommige wegen draaien rond, maar brengen je nooit echt ergens

En als jij een goede weg hebt gevonden
misschien kun je mij vertellen wat je weet
Dan kan ik een geheim, of twee, met je delen
En als jouw blik helder is
misschien kan ik een tijdje met je meelopen
en kunnen we samen de reis delen — voor een dag
of een paar

We hebben allemaal over wegen gelopen, geplaveid met goud
maar uiteindelijk woekerde het onkruid rond de stenen
We raken het pad kwijt terwijl de markeringen vervagen
en we blijven achter met alleen wat we weten
in ons diepste wezen

En hoewel deze reis lang is
en we soms goed en kwaad niet meer kunnen onderscheiden
is er een lied dat ons voort leidt
En al omringt onbekend terrein ons
wat voel je wanneer je je ogen sluit —
in het ruisen van de wind, in het fluiten van de vogels?

En we roepen naar jou wanneer de lange weg ons uitput
wanneer alles waarvan we dachten dat we het wisten
niet langer op vaste grond staat
Maar als onze gebeden oprecht zijn
kan het zijn dat onze zielen zich bevrijden

Van diep vanbinnen, onder de huid
begint langzaam een nieuw pad zich te openen
En wanneer we alles wegpellen
wat niet echt is, kunnen we
eindelijk beginnen de gebroken delen te helen

En vanuit deze plek van helderheid —
wat voel je, wat kun je zien?
Wat weet je, wat kun je herinneren?
Er is een kracht die ons draagt, liefste,
ze cirkelt ver en spiraalt dichtbij
en hierin kunnen we ons overgeven.

En we roepen naar jou wanneer de lange weg ons uitput
wanneer alles waarvan we dachten dat we het wisten
niet langer op vaste grond staat.
Maar als onze gebeden oprecht zijn
kan het zijn dat onze zielen zich bevrijden

En we roepen naar jou wanneer de lange weg ons uitput
wanneer alles waarvan we dachten dat we het wisten
niet langer op vaste grond staat
Maar als onze gebeden oprecht zijn
kunnen onze verwarde draden zich ontwarren